Peru: van de kust,
via de Andes, naar Machu Picchu

Lima I

Jahoor, veilig aangekomen! Een mooie plek in het vliegtuig, zo eentje waar lange mensen vast jaloers op...

Pisco I

Het is nu pas echt begonnen. Met zonsondergang naar bed, zonsopgang weer op pad, geen benul van datum en tijd ...

Pisco II

Na twee heerlijke dagen in Huacachina zijn we weer terug in Pisco. Maar eerst zullen we beginnen waar...

Cuzco I

Eindelijk in Cuzco aangekomen!!! En daarvoor hebben we heel wat busuurtjes achter de rug. Ontzettend mooi om...

Cuzco II

Nog steeds in Cuzco en uiteraard weer wat ervaringen rijker. We hebben al heel wat ruïnes in de omgeving...

Cuzco III

We hebben het gered! En dat viel nog niet eens heel erg mee hoor.. Best een zware tocht, de Inca-trail...



Peru: van de kust, via de Andes, naar Machu Picchu

Ons avontuur startte in Lima. Van hieruit vertrokken we zuidelijk langs de kust richting de kustplaats Pisco. Vervolgens kruisten we de Andes in Oostelijk richting met tussenstops in Ayacucho en Andahuaylas. Einddoel: Cuzco met in de buurt de wereldberoemde Incastad Machu Picchu.


Peru reizen

Lima (Peru), 24 oktober 2000

Jahoor, veilig aangekomen! Een mooie plek in het vliegtuig, zo eentje waar lange mensen vast jaloers op zijn. De vlucht was dan ook snel voorbij: twee keer een snelle hap, drie films een een klein tukkie. Op het vliegveld stond onze rit naar het hostel al klaar. In een eeuwenoude Volvo stationwagen werden we door het drukke verkeer naar onze verblijfplaats voor de eerste nacht gebracht. Hartstikke luxe (echt waar!), dus dat zit in ieder geval wel goed.

Een korte impressie van Lima: Druk met verkeer, echt een chaos. Constant lawaai van de motoren van voornamelijk oude brikkies. En dan niet te vergeten de constante zoem van aldoor gaan claxons. Die worden hier veelvuldig gebruikt. Temperamentvol volkje, maar vooral heel gastvrij en vriendelijk. Voor vandaag hebben we een rustig maar leerzaam dagje ingepland. Eerst een bezoek aan het museum om een indruk op te doen van de geschiedenis van Peru en van het Incarijk.

Lekker wat eten in een van de vele knusse locaties hier in el centro de Lima en kijken hoe ziek we daarvan worden. Van de week daar meer over.


Reisartikelen.nl




Plaza de Armas in Lima

Pisco (Peru), 29 oktober 2001

Het is nu pas echt begonnen. Met zonsondergang naar bed, zonsopgang weer op pad, geen benul van datum en tijd (nu al en voornamelijk omdat het horloge: Hema (19,95) ons meestal in de steek laat). Inmiddels maken we al veelvuldig gebruik van het lokale OV. Een leuke manier om het land te leren kennen. Je hebt heel veel geduld nodig en een portie lef, maar je komt waar je wilt komen en ziet onderweg veel van het land.

Onze dagen in Lima weren turbulent. Constant heerst er de spanning van het volk dat in opstand is tegen 'dictator Fujimori'. In het centrum van Lima hebben we het gewaagd ons te voegen bij een meute demonstranten. Maar het gaat echt op z'n Zuidamerikaans: met een brede glimlach en erg theatraal. Uiteraard hebben we alle mooie plaatsen in Lima bezocht, maar details zullen we jullie besparen.

Na vier dagen in Lima wordt de drukte en de smog je bijna te veel, dus hebben we onze toevlucht gezocht in het 'vrome' plaatsje Pisco, ten zuiden van Lima. Hiervandaan kunnen we de indrukwekkende wildlife- en natuurreservaten gemakkelijk bezoeken. In de uren, reizend van Lima naar Pisco hebben we een stuk westkust kunnen bewonderen. Voornamelijk woestijn met hier en daar een oase. De 'schijnbaar verlaten' dorpjes stralen zoveel armoede uit, dat het onvoorstelbaar lijkt dat daar mensen in wonen. Het wasgoed aan de lijnen vertelt je dat dat toch het geval is.

Vandaag hebben we vanuit Pisco, Ica (nog zuidelijker) bezocht. Niet omdat dit in de planning stond, maar omdat we in Pisco op geen enkele manier aan geld konden komen. 'Mastercard' is hier niet echt gewild. Een paar uur onderweg voor weer een volle buidel geld. Maar een bewonderenswaardig plaatsje was het zeker. Ook hier hebben we weer van de oude culturen kunnen proeven.





De oase Huacachina

Pisco (Peru), 1 november 2000

Na twee heerlijke dagen in Huacachina zijn we weer terug in Pisco. Maar eerst zullen we beginnen waar we de laatste keer geëindigd zijn. Vanaf Pisco hebben we de Ballestas Islands Tip en het Paracas reservaat bezocht. ´s Morgens heel vroeg al op pad om letterlijk een zee aan zoogdieren te bezichtigen. Al snel nadat we de wal verlaten hadden, kwamen de eerste zeeleeuwen in zicht. Heel bijzonder, maar we konden onze lol niet op toen we er nog een paar honderd op de eilanden van heel nabij konden begroeten. Dit tafereeltje plus een veelvuldig aantal soorten vogels zorgde voor een onvergetelijk schouwspel. ´s Middags in het Paracas Reservaat vooral veel zand. Maar dat er in, op en langs zo´n enorme zandvlakte heel veel leven te bekennen is, was ons onbekend. Een populatie Flamingo´s langs de kust maakte onze dag compleet.

De volgende dag besloten we Pisco te verlaten en in Huacachina Tip onze reis voort te zetten. Huacachina bekend om de mooie lagoon die zich midden in het dorpje bevindt. Rondom het dorpje bevinden zich enorme zandduinen die tesamen het begin vormen van een eindeloze woestijn. In deze duinen kan de echte waaghals zich wagen aan het sandboarden (snowboarden op het zand). Uiteraard moesten wij er ook aan geloven. Gelukkig zijn we steeds heelhuids beneden gekomen, maar niet geheel zonder kleerscheuren: drie scheuren op de kont om precies te zijn (Jenny´s: red.).

Wel een heel ondankbare sport... In de hitte van de woestijn door het mulle zand steil omhoog klimmen (hoogste 200 meter) om vervolgens in een paar seconden weer aan de voet van de zandberg te staan. En dan de moed uit de schoenen halen (tevens wat zand) om weer opnieuw aan de volgende klim te beginnen. Het plaatsje inclusief lagoon was paradijselijk. Het wordt niet voor niets afgebeeld om de achterkant van het Peruaanse 50-Soles-biljet. Na twee dagen hebben we dit paradijsje weer verlaten om naar Ayacucho te gaan. Helaas kan dit alleen via Pisco, wat ons tweede verblijf in dit stadje verklaart.





Cuzco (Peru), 11 november 2000

Eindelijk in Cuzco Tip aangekomen!!! En daarvoor hebben we heel wat busuurtjes achter de rug. Ontzettend mooi om vanuit het busraampje het Andesgebergte te ontdekken. Waar het aan de kust vooral zand is, is het Andesgebergte heel gevarieerd. Van kale rotsen tot kleurige gesteenten en van besneeuwde bergtoppen tot groen begroeide valleien. Dit mooie uitzicht heeft de pijn van de arme spieren iets verzacht. De eerste tussenstop was Ayacucho: een klein studentenstadje. Leuk, maar weinig te beleven. Mooie gelegenheid om eens een wasje te draaien.

Na twee dagen toch maar weer de moed gevat om in de bus te stappen. Weer een grandioos uitzicht en nog pijnlijker spieren. Andahuaylas was dit keer de bestemming: een nog kleiner stadje op zo´n 3000 meter in het Andesgebergte. Hier hebben we de minder praktische dingen van het reizen ervaren. Vincent had wat last van de zware maaltijden van de traditionele keuken. Aye, de geplande reis die de volgende dag zou plaatsvinden toch maar uitgesteld.

Gedwongen tot uren kaarten op het plein. Dit tafereel moet voor een dergelijk stadje een bezienswaardigheid zijn geweest. Voordat we het wisten hadden we tientallen toeschouwers. De echte opletters waagden het na een aantal spelen mee te doen. Heel mooi om op die manier contact te leggen met de lokale bevolking.

Na uiteindelijk nog een laatste nachtelijke busreis in Cuzco aangekomen. Hier hebben we een tweede cultuurshock ervaren. Werkelijk enorm veel toeristen en backpackers. Dit is wel weer even wennen, maar vooral ook erg lachen: je schaamt je bijna dat je zelf ook ´toerist´ bent. De kledij en het gedrag van de meeste westerlingen slaat echt alles. Groot vermaak dus tijdens de herstellende uurtjes op het grote ´Plaza de Armas´. Cuzco is een heel mooie stad waar we naar verwachting wel wat daagjes zullen verblijven.






Inca ruines bij Pisaq


Koningaap - Peru

Cuzco (Peru), 21 november 2000

Nog steeds in Cuzco en uiteraard weer wat ervaringen rijker. We hebben al heel wat ruïnes in de omgeving van dit Inca-centrum bezichtigd en de een is nog indrukwekkender dan de ander. Eenmaal in de sfeer van de Inca´s zijn we uit pure enthousiasme onze tas (inclusief fototoestel en Lonely Planet) vergeten in een van de vele witte Toyota Corolla Taxi´s. Zie die nog maar 's terug te vinden. Dus zijn we in de bureaucratie van de Peruanen gedoken. Aangifte bij de politie, maar voor een kopie van de aangifte moesten we naar de bank om belasting te betalen. Met dit bewijs van betaling kregen we na enkele dagen het kopietje. ´s Middags via de onofficiële weg naar onze spullen gezocht op de zwarte markt, waar alle gestolen waar wordt verhandeld. Misschien was onze taxi-chauffeur zo vriendelijk om hier onze spullen te verkopen. Maar helaas, gestolen goed genoeg, maar niet de onze.

Helaas zaten onze Boleto Turistico´s (toegangskaarten voor alle ruïnes in en rond Cuzco) in de verdwenen tas. Toch vol goede moed, we hadden immers een goede reden, naar de ruïnes bij Pisaq vertrokken. Helaas is een goede reden in bureaucratisch Peru niet genoeg. Dus naar de politie in Pisaq, die kunnen toch contact opnemen met de politie in Cuzco? Ze kunnen het inderdaad wel, maar ze willen het niet. Om toch wat van onze dag te maken, zijn we naar Urubamba gegaan. Een absoluut niet toeristisch stadje, maar (daarom?) toch leuk. Die avond opnieuw naar de politie gegaan voor ons kopietje. Daarmee zou het mogelijk zijn nieuwe Boleto Turistico´s te krijgen.

De volgende dag dus naar het hoofdkantoor van de OFEC. Daar heeft -na enige moeite- Mister Director Boleto himself een document uitgedraaid die ons toegang zou geven tot de ruïnes. Dus hop, wij in de bus op weg naar Pisaq om wederom een poging te wagen deze ruïnes te bezichtigen. En jahoor, met dit briefje van de hoogste baas lukte het!! Het was in ieder geval zeer de moeite waard, want na een steile klim van 5 km. (pff, zo leer je je grenzen kennen..) waren daar de mooiste ruïnes tot nu toe. Begeleid door een jonge enthousiaste Peruaan hebben we een volle dag genoten van de tempels en de stadjes van de Inca's op een van de hoge bergen rond Pisac. Tijdens de afdaling van deze hoge berg hadden we een spannende tegenligger, een echte Tarantula!! Gelukkig had deze grote spin al een prooi. Na deze lange, maar indrukwekkende dag had onze nieuwe vriend moeite om afscheid van ons te nemen. Wij trouwens ook.

´s Avonds zijn we stiekem in een Peruaans jasje gekropen. Onderweg naar ons hostel kwamen we een groep kleurrijke muzikanten tegen, inclusief idem danseressen. Na hun lacherige generale te hebben bezichtigd, hebben we de achtervolging ingezet naar de plaats van optreden. Uiteindelijk kwamen we in de diploma-uitreiking van de Cuscaanse universiteit terecht. Uiteraard hebben we ons bij het publiek gevoegd om nogmaals deze spectaculaire muzikanten en dansers te mogen aanschouwen. De saaie speeches namen we maar op de koop toe.

Eindelijk zijn we klaar voor de Inca-trail. Goed getraind (ook de darmen) kunnen we morgen op weg voor deze vierdaagse wandeltocht door de bergen, langs een aantal verscholen Inca-ruïnes. Met tot slot de meest indrukwekkende: Machu Picchu.






Lama bij Machu Picchu


Trein in Aquas Calientes

Cuzco (Peru), 28 november 2000

We hebben het gered! En dat viel nog niet eens heel erg mee hoor.. Best een zware tocht, de Inca-trail Tip. Maareh, als we eventjes op mogen scheppen, we waren samen met een Israëlische jongen het best in vorm.

De tocht bestaat dus uit vier wandeldagen dwars door het Andesgebergte, op zoek naar de afgelegen Inca-ruïnes. Een onvergetelijke tocht. Nog het meest onder de indruk waren we van de gebergten en de heel mooie uitzichtpunten op duizenden meters hoogte. De route werd door onder andere de Inca-boodschappers gebruikt om van stad naar stad te lopen (tussen 1100 en 1500 na christus). Een zware route: over bergpassen, door de jungle en langs steile afgronden.

De eerste dag viel nog best mee, niet al te steile klimpartijen, een leuke groep en zelfs de gids had niet beter gekund. Voordat we gingen slapen werd ons leuk medegedeeld dat de bergpas (de hoogste!!) waar we uitzicht op hadden de tweede dag beklommen moest worden. Dat werd dus een slapeloze nacht in een koude tent. De tweede dag was dus een dag om af te zien. Te beginnen met een klim van in totaal 1200 meter (naar een hoogte van 4200 meter). Deze bergpas eiste zijn tol: een van de groepsleden moest afhaken en twee werden ziek. Bovenop werd de moeite niet echt beloond. Een akelige regenbui en krachtige, ijzige windstoten wachtten ons op. Snel dus maar de daling ingezet en een plekje gezocht voor de lunch, met opnieuw een steile klim in het vooruitzicht. Deze dag was zwaar, maar zeer de moeite waard dankzij de prachtige, spookachtige ruïnes en de mooie vergezichten.

De derde en de vierde dag waren minder zwaar, terwijl meer ruïnes langs de route te vinden waren. Allen zijn anders en dus steeds zeer de moeite waard om te bezoeken. De vierde dag moest de span kronen op de zware tocht. Een bezoek aan het beroemde Machu Picchu stond op het programma. ´s Morgens vroeg om 5.30 uur al bij de ´Sun-gate´ om de zonsopgang te bewonderen. Helaas, wat mist belemmerde dit schouwspel. Machu Picchu was enorm! Wat een bijzondere plek. Deze grote verlaten Inca-stad heeft voor velen nog steeds een raadselachtige geschiedenis, wat de ruïne wellicht nog indrukwekkender maakt.

Die avond moesten we afscheid nemen van de groepsleden, omdat wij een nacht in Aguas Calientes -het stadje bij Machu Picchu- zouden blijven. Dit zeer kleine stadje is op zich al een hele bezienswaardigheid. Alles draait om het station, waar ieder die Machu Picchu wil bezoeken aankomt. Er is geen andere mogelijkheid van vervoer in en naar dit stadje. Hier in dit stadje kwamen wij voor de tweede keer in aanraking met de Peruaanse criminaliteit. Op de markt kregen wij tijdens een transactie ongemerkt een vals tien-soles-biljet in bezit. ´s Avonds in een restaurant werd dit ons duidelijk, het biljet werd geweigerd bij het afrekenen. De volgende dag dus terug naar het marktkoopvrouwtje, die ons weigerde een goed biljet te geven. Opnieuw een politiekwestie dus. De aardige agent zorgde ervoor dat wij toch een goed biljet in handen kregen.

Machu Picchu, die we die dag voor de tweede maal bezochten was ditmaal vanaf grote hoogte (opnieuw een steile klim) beter te zien. Urenlang hebben we de mooiste Inca-stad vanaf de top van de berg bewonderd. ´s Avonds vertrokken we naar Ollantaytambo, waar we de volgende dag onze laatste ruïne hebben bezocht. Einde van dit Inca-hoofdstuk dus.

Vanavond zullen we Cuzco verlaten om in Puno onze reis voort te zetten. Puno ligt aan ´Lake Titicaca´ waarvandaan de Floating Islands kunnen worden bezocht.

Last of all, we want to say ´Hi´ to our Inca-trail group members (who promised us to visit our website): We´ve had a great time during the trip. Thanks for that.


Naar boven